Al Monterosa i tre at campagnin ëd Bonavero con ël Teatro delle Dieci 'd Massimo Scaglione.

Ant ël 2002 a l'avìa vagnà 'l Premi për n'euvra teatral ant le lenghe dël Piemont. Michele Bonavero a l'era stàit premià për un test motobin pensos, "Come un vòl ëd farfalin-e", che 'l Teatro delle Dieci, për la regìa 'd Massimo Scaglione, a buta an sena giòbia 19 ëd fërvé al teatro Monterosa 'd Turin, via Brandizzo 65 (ël 21 as réplica al Baretti dël Mondvì e 'l 26 al Teatro Comunal ëd Cossà) (per anformassion telefoné al nùmer 011/516.94.22). A dé vita a la "pièce" a-i saran d'ator motobin sperimentà, da Fulvia Roggero a Marco Voerzio, da Luciano Anselmino a Luciano Bosia (mùsiche 'd Vincenzo Santagata). Tut për inissiativa dla region piemont, "Il teatro nelle Lingue del Piemonte", ch'a l'é 'n pòch na gran giojera 'd lò ch'a fa da part dël teatro piemontèis për valorisé 'n patrimòni tut àut che përdù. Ël test ëd Bonavero a l'é un dij pì fin ch'a sio stàit premià da quand a esist ël Premi për n'euvra teatral ant le lenghe dël Piemont (chi a veul leslo a peul felo përché ch'a l'é publicà da la Region Piemont e da la ca dë Studi Piemontèis 'nsema con "Li Citours" ëd Sergio Arneodo ant un libret ëd na senten-a 'd pagine, ch'a costa mach 8 euro). La stòria a l'é bin pensà e a parla nen mach ëd bigat e 'd siviltà campagnin-a (da le part ëd Pinareul e 'd Vigon) damentré ch'a fa so passage vers la rivolussion industrial, ma 'dcò - e forse fin-a 'd pì - 'd tut lò ch'a l'é la vita ch'an gropa a la tèra e a nòsta caden-a d'òmo 'd radis. Na bela figura 'd fomna che a ten dur ël manege dla ca, ch'a l'é 'n pò brusca, ch'anleva i sò fieuj ch'a së spantio e a serco 'd fesse na vita diversa (un 'n Merica, un a fé 'l picapere al Montos, un a fé 'l mineur da n'àuta part, un-a a fé la serventa a 'n panaté, 'l pì cit a fesse prèive ...) damentré che 'l fassism e la guèra as mosto pen-a pen-a 'n slë sfond. Un travaj che l'autor a l'ha scrivù con bela cossiensa e con un sens fòrt dla paròla ch'a tranfia nen e ch'a l'é nen, coma ch'as dis, dzora le righe. Quàich vòta magara 'n pò tròp colorìa, ma veuida mai. Nen pòch, a në smija. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dLa Stampa dël 13 ëd Fërvé 2004

Indietro