Stòrie e stranòm, proverbi e manere 'd dì cudì da Billò 'n serca 'd radis e 'd poesìa.

A-i é 'd lìber ch'a fan pì gòj che na cocarda (come a dirìa Nino Costa). A-i é 'd lìber ch'a t'arfëstio come 'n carlevé. L'ùltim lìber che a durvilo a l'ha fame cost efet a l'é "Paròle nòstre", un volum firmà da Ernesto Billò, che tuti a Mondvì a conòsso da sempe, da Carlo Comino (bunànima) e da Nicola Duberti, un giovo ch'a l'é na bela vos poetica e che belessì as mostra 'n can da trifole dla realtà lènghistica dël Monregalèis (bibliografìa bin documentà, interogativ bin ardrissà, scritura sclinta e via fòrt). A publichelo a l'ha pensaje la Cooperativa Editrice Monregalese (pp. 192, Euro 22). Chi ch'a veul catelo a peul felo a la sede dla Coperativa (Mondvì, piassa S. Maria 6, nùmer telefònich 0174-552900). Ma j'argoment a son nen mach gropà a Mondvì e al Monregalèis. A-i é Turin, la koiné e i cavion ch'as dësdavan-o da là a sì, da sì a là. Tante còse, gnun-e pretèise 'd fé i cacam, ma tanta serietà d'informassion, na giojera 'd memòrie, 'd paròle (da "abeté" a "zonsoné"), 'd manere 'd dì (da "A bòce ferme" a "Ven da la Val Dondon"), nòm ëd pòst e pais (da "Bagnasco" a "Viola"), nòm e stranòm ëd famije e 'd përson-e (da "Abbo" a "Zucco"), nòm ëd gieugh, nòm ëd piante, nòm ëd bestie, nòm ëd mësté, nòm ëd pitanse, vos ëd poesìa (Mondvì e tut dantorn a l'é tera che a-i na j'é nen n'àutra 'n tut ël Piemont e forse 'n Italia rica parèj), tante etimologìe (se Dio a veul nen ënventà, s'a l'é vèra che a 'nventé a basta la poesìa), e tante bele fòto d'antan (motobin sërnùe 'dcò cole). Chi a lo savìa che i nòm Bertone, Bertola, Bertello a l'han ël germànich "berth" a le spale? [NOTA: SOSSI' A LO SAN FIN-A LE MURAJE!!!]. Chi che "fabiòch" a ven da "fà biòch", col ch'a campa giù le piante e a fa giusta i "biòch" o "bion"? Chi che "ciamé bote" a veul dì desse batù e esse pront a paghé da bèive a tùit? Quàich cita chërpura a manca nen (Toselli a l'é nen Giacomo, ma Giovanni ...), ma a l'é pròpe 'l cas ëd fé ij sofìstich e ij professor a strassapat. La gòj dla letura a l'é la pì fòrta dle rason për auguresse che sio 'n tanti a lese. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dLa Stampa dël 27 ëd Fërvé 2004

Indietro