Tanti studios ch'arcòrdo ant un rëscontr Agostino Bosco, scritor tra Set e Eutsent.

A l'ansëgna 'd "Fa ben, e sta alegher", duminica 21 ëd mars, la prima a s'ancamin-a a Poirin, na pugnà 'd mija da Turin, con n'ancontr dë studi sl'euvra e la figura d'un poeta ch'a ten sò pòst ant la leteratura piemontèisa: Agostino Bosco (1741-1817) cha a l'ha firmà tute soe euvre, an piemontèis e an italian, giontandse sempe al nòm col "di Poirino" ch'a lo fan ël "poeta" për antonomasia dla sitadin-a piemontèisa, tant da lasseje ai sò an ardità lë stranòm "poeta"; e a l'é parèj che la famija a ven ancor arnomà ancheuj. Autor ëd poesìe, an italian e an piemontèis, epigrami, iscrission latin-e, n'ecloga sël gieugh dël tavolazzo scrita ant na curiosa mës-ciura macheronica, a l'ha fàit jë studi ant j'ambient religios e a l'ha peui laureasse an giurisprudensa, e bele ch'as sapia nen da bin s'a l'abia esercità l'avocatura, ant vaire document a l'é sità come avocat, e come "iuris utriusque doctor". A l'ha avù vàire incarich e a l'é stàit ëdcò prior dla Confraternita dl'Anonsià. A l'é 'dcò stàit sìndich ëd Poirin ant ël 1789. Dël mond poetich ëd cost simpatich "arcade Biedermeier", come a l'ha definilo ant un sò studi Marco Cerruti, e 'd soe rime, publicà an neuv volumet, stampà tuti a Carmagnola dal famos Pietro Barbié, tra 'l 1799 e 'l 1807, a parleran, a parte da des ore dla matin al Teatro Italia: Filippo Tamagnone, "Un Paese in commedia (personaggi, scene e fondali) e il suo poeta"; Dario Pasero, "Le Centurie di Agostino Bosco: un profeta dell'epigramma piemontese"; Giuliano Gasca Queirazza, "Lingua e lingue nelle poesie di Agostino Bosco"; e chi a scriv ch'a parlerà dël Bosco italian. Le relassion a saran compagnà da leture 'd poesìe soagnà da Maurilia Avataneo, Carlo Ellena e Rino Serra. A-i toca 'l badò 'd Resior a Giovanni Crivello. Për anformassion venta telefoné a l'Assessorà a la Coltura Consèj 'd Biblioteca dla Comun-a 'd Poirin che con la Ca dë Studi Piemontèis e La Slòira a l'ha organisà 'l rëscontr. "A canto tuj la soa, veuj 'dcò canté la mia e dé 'l bondisiurìa a coj ch'm'han ascotà". d'Albina Malerba - dal Vënner dLa Stampa dël 19 ëd Mars 2004

Indietro