Gianrenzo P. Clivio e le lenghe dësmentià ant l'ùltim nùmer dë "Studi Piemontesi".

A fan trantetre (n'aniversàre tut ëd tre). Tanti a son j'agn ch'a-i seurt l'arvista semestral "Studi Piemontesi", ch'a l'é la Ca dë Studi Piemontèis a publiché grassie a 'n diretor come Luciano Tamburini, a na segretrìa 'd redassion ch'a l'ha an Albina Malerba sò pivò, a na bela filera dë studios ch'a garantisso la covertura sientìfica. Trantetre agn da quand Renzo Gandolfo a l'ha batesà 'l prim nùmer coma na scomëssa. L'arvista a parla 'd materie 'd tute sòrt, da la stòria a l'art a la siensa a la geografìa (tan për dì, su chëst nùmer sì, Dickens e De Amicis vist da Tamburini, le fomne ant le profession liberaj 'd Patrizia Audenino e Paola Corti, doi arcòrd ëd Bobbio e Galante Garrone, geografìa e stòria dla mùsica piemontèisa, na soasìa rassegna d'art d'Andreina Griseri e tante tante notissie e recension). Tanti savèj ch'a l'han ël Piemont come termo e come but. Ma stavòta a-i é na rason ëd pì për parlene. Stavòta a-i é doi o tre articoj ch'a son dedicà a argoment ëd lenga piemontèisa. Un ëd Jacopo Bianchi ch'a parla 'd Pietracqua coma autor ëd romans popolar, dal "Don Pipeta l'Asilé" a "La bomba 'd via Arsenal", ch'a l'era stàit scrit ant un italian retòrich s'a-i n'a-i é un con ël tìtol "Popò il bombardiere". N'autr artìcol a l'é d'Alda Rossebastiano e a parla dij nòm, cognòm e stranòm ant le campagne piemontèise. Ma prim ëd tuti a l'é l'artìcol ëd Gianrenzo P. Clivio ch'a s'antitola "Pulizia linguistica o ecologia linguistica?". Na facenda nen da pòch, che tròpi a fan finta 'd nen sente. A l'é tròp articolà 'l discors ëd Clivio përché ch'as peussa fichelo a fòrsa 'n doe righe. Ma 'l fil ch'a lo fila a l'é cost: tante custion a son gropà a 'd rason stòriche e a 'd contradission sientìfiche ch'a-i va pòch a giudiché dësgiuste. Da lò a-i ven che la lege italian-a a ciapa ciò për bròca e a cudiss serte "lenghe" gnanca tan sicure për neghene 'd cole - coma 'l piemontèis - sicure 'd pianta. Tutun a basterìa ch'i difendèisso nòste parlade coma difendoma la fòca monia. Ma l'é tanto mal fé. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dla Stampa dël 9 ëd luj dël 2004

Indietro