Dal Mondvì le «cuinte» 'd Gioanin Cuniberti tra odor, color, fòrsa galùpa 'd paròle e gest

A-i é 'n lìber belissim che tuj a duvrìo lese, bele ch'a sia mal fé trovelo (venta procuress-lo ciamandlo dapé l'Associassion «Amici di Piazza» dël Mondvì). Le edission a son cole dël Pèilo cudije con rùstica elegansa e con passion da Roberto Masante. Ël lìber a s'ëntitola «Odor ëd cristianum» (pp. 128, s.i.p.) e a l'é na sërnia 'd conte (o «cuinte»] che Maria Paola Taricco a l'ha cudì ansema a Remigio Bertolino, cujiandje da la viva vos ëd Giovanni Cuniberti. «Odor ëd crìstianum» për noi chi l'oma giumaj pòchi cavèj 'n testa e la barba bianca a l'era n'espression magica. A vnisìa fòra da le conte e da le fàule cand a-i era 'n mago 'n mes, ch'a rivava a ca e a-j fasija a soa fomna: «Gnum gnum, sento odor ëd cristianum». A sta mira tute le vòte a në vinisija la pel caponà giù për ël rastel dla schin-a. Adess la magìa a torna lesand 'sto lìber përché Giovanni Cuniberti a l'é un ch'a conta come pòchi e a sa fé seurte da soe paròle ij color, j'odor, la fòrsa galùpa dij moment ch'an pòrto a l'infansia ch'a l'é sempe 'n noi. Còse ch'a dis bin Remigio Bertolino 'nt la presentassion e còse ch'a dis nen meno bin Maria Paola Taricco ant soe nòte documentà e precise. A-i é 'n pò sempe 'n protagonista ch'a se s-ciama Gioanin e ch'a riess a vnì fora da tute le situassion pì angavignà. Basta 'n colp ëd furbìssia e 'd fanta­sia, basta 'l gieugh ëd trocioné chi ch'a veul trocionete. Na gòj ch'a cress da conta a conta, butand ant la trubia 'dcò na fàula arnovà dla volp e dël luv. Da Fedro ai Grimm a Calvino, tut un mond ch'a vira antorn a n'anima popolar ch'a l'é nen dëstissa dël tut, s'a-i son 'ncora 'n gir un testimone fòrt come Giovanni Cuniberti e 'd person-e amorevoj e studiose come la Taricco e Bertolino. Gnanca dilo, le conte a son arportà ant la parlada dël Mondvì (a-i é 'dcò la version an italian). Ma la lenga a meritrìa tut un dëscors a part che sì a-i é nen ël temp ëd fé. Bastrà dì che la fòrsa drua dle paròle as compagna sì a gest e a manere ch'an ven-o al cheur come 'd fusëtte. Na gòj, chërdime. Pròpe na gòj. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dla Stampa dël 19 ëd magg dël 2006

Indietro