Tante le ocasion për sentisse scritor. N'esperiensa ch'a giuta a fé resistensa

Concors, che passion! Un baron ëd concors ch'a vòlo da 'n pais a l'àut, ch'a viagio giumaj an internet da na crija a l'àuta, ch'anvito a mandé euvre an pròsa e an poesia, ch'a promëtto la cita gloria 'd na giornà, d'un moment: un teatrin ch'a fa pro gòj përchè 'n premi as arfuda nen e a peul fé cheidun content. A va tut bin, se la pijoma con bel deuit e se rasonoma con bon sens. Tut a fa e për giuté a fé 'n manera che la lenga piemontèisa a meuira nen dël tut, édcò i concors a l'han la soa importansa. Pròpe për sò i veuj dì doe o tre cosëtte. Lassoma sté ij premi un po' pì sostnù, coj ch'a l'han un pedigree bastansa longh e nòbil (tant për dine un, col ëd Mondvì, ch'a së s-ciama «Salutme 'l Mòro» e ch'a l'ha trant'agn ëd vita: un moment ch'a l'ha fàit conòsse 'd poeta pa mal come Bianca Dorato o Remigio Bertolino). Pijoma j'àuti, coj ch'anvito a mandé na poesìa o doe për ël gust ëd fé partija. Lo sai pro che la poesia dla dumìnica a l'é nen sempe la pì agiornà e gnanca la pì satija. Ma - combin che nen sempe a sia bel lòn ch'as les e a së scriv - a mi a më smija che na part ëd bel an tut sò as peussa trovesse. I farìa nen ël critich con la spussa sota 'l nass. Tut a fa, tut a peul serve a fé na frisa 'd resistenza. E antratant ël gust a cress, un po' për vota, con santa passiensa. Mach dumìnica passà i son stàit a Roddi, visin a Alba, për un ëd costi concors. A l'é stàita na festa popolar, ma tnùa con gust. A-i era tanta gent e a-i era pì che tut tante masnà e tanti scolé, ch'a l'han scrivù 'd poesie 'n italian e 'n piemontèis (mi 'd vote fass nen tante distinsion përchè penso che italian e piemontèis a sio doe lenghe da cudì 'nsema). A mi a l'é smijame n'ocasion simpatica e fin-a 'nciarmanta. Na curniss ch'a s-ciancava 'l cheur e 'ste masnà ch'a lesìo soe còse fin-a bin. Còsa pretende 'd pì? Gnente dë special, d'acòrde. Al'è nen magara da li ch'a s-ciodrà 'l pì bel e 'l pì bon dla nià. Ma l'emossion a l'ha dit la soa, e son për la poesia a peul basté. Le cìte còse a resto cite, gnente da dì. Ma a l'han sò sens, se l'oma la volontà 'd goernelo. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dla Stampa dl'1 dë stèmber dël 2006

Indietro