"Stanse d'ėnvern" ėd Remigio Bertolino
A l'ha 'ncaminą dlė stantesinch, pijand part a la partija 'd j'amis dėl Mondvģ (Barbafiņre, Briator e Regis). Parņle «dė squacion», ch'a l'han continuą a esse parņle rłdie, parņle cąndie, parņle pģen-e 'd si-lensi e pien-e - coma disģa Cristina Campo - 'd młsica lontan-a. Na młsica ch'a ven da la memņria, cola c'ha cola da na sorgiss ch'a parla da drinta, ch'a cambia la vita an dėstin.
Remigio Bertolino a l'ha publicą doi o tre lģber fņrt e tante plachėtte ch'a fan transission. Ij libret fņrt a son «Sbaluch» (1989), publicą da la Ca dė Studi Piemontčis, «Ėl vos» (2003), publicą da Interlinea e adess ste «Stanse d'ėnvern» ch'a son pen-a surtije (con na bela prefassion d'Elio Gioanola) da San Marco dei Giustiniani a Genova (pp.86,s.i.p.)..
Gią na plaquėtta dl'otanteses a s'antitolava «L'eva d'ėnvern» pėrché l'invern a l'é la stagion pģ soa, la stagion ch'a possa da sola, cola dla fiņca, cola ch'a l'ha 'd lus 'n pņ 'nquacioną e ch'a marca 'd sorprčise ch'as ciamo «epifanie», vis a dģ, rivelassion, manifestassion ch'at buto andrinta a cola che ciamoma vita (na cņsa bin bin misteriosa che la poesia 'd Bertolino an dis con ėsclinta grassia lģrica)..
A son ambient pėr la pģ part gropą a la tčra dėl Mondvģ, e pģ precisament ėncora, 'd Montąud ėd Mondvģ. Na lenga ch'a sė slontan-a da la lenga dla «koinč», cola pģ turinčisa, ma ch'a l'ha sņ sust e soa bela stņria..
Na lenga ch'a ven dal cheur dij cheur dle sensassion primitive, ch'a part da la sorgiss dla vista masną ch'a l'é sempe la prima (tute j'ąute vņte, coma disģa Pavese, a son le «sconde»)..
Bertolino a sa fesse porté da le figure (vos, personage, «metafore») come ant un mond ėd miseria che -'ncantą - a canta..
Pudrģo bin dģ 'd soa poesia lņ che chiel a dis ambelessi dla poesia: «Certe sčire d'ėnvern/ im campava acņl/ un mantel sciandan,/ un capel nčj/ e seurtiva a spass/ con la poesģa./ Sotbrassčt/ i sostav-mo a tņ porton:/'Sņgn un pņ gilosa,/ ma va da toa morosa'/ am diva con j'ale basse./I pava pa lassela/ lģ, da sola, a lė scu,/ a bate ij dencc/ da la fregg.../Alora im frojava/ drinta ij so brass/ e chila ėnvėntava/ mond ricamą d'or/ e ėl vent baiava/ ėnt ij nņstri strass...»..
Poesģa dė vritą. Ch'a cambia la vita..

ėd Giovanni Tesio - dal Vėnner dla Stampa dėl 26 ėd Gené dėl 2007


Indietro