Guido Gozzano

Un pò 'd dì fa, Tavo Burat an ciamava coma trové «Ij toton» ëd Guido Gozzano, 'l sonèt che 'l poeta d'Agliè a l'ha scrivù come travestiment d'un sonèt d'Amalia Guglielminetti ch'a fa part dla cheuita «Le vergini folli». Për la vrità ij sonèt che Gozzano a l'ha scrivù 'n piemontèis a son doi: un a l'é giusta «Ij toton», l'àut a l'é col ch'ancamin-a «Barba ti 't ses ficate 'nt le mie ven-e» e ch'a s'arfà a l'àut sonèt dla Guglielminetti antitolà «Catene». A l'ha dit tut lò ch' as pudia dine Andrea Rocca ant soa edission ëd «Tutte le poesie» 'd Gozzano për i Meridiani ëd Mondadori (1980). Ambelessì am pias dì doe còse ch'a pudran feje piasì a nòsti sinch letor. La prima a l'é che Gozzano a l'ha scrivù dël piemontèis n'elòge che tuti a duvrìo lese (un temp ch'a gropa tanti d'àutri come chiel, da Alberto Viriglio, ch'a pudìa passeje a Gozzano quaich ideja për «la signorina Felicita» con soa «Ninfa potagera», a Augusto Monti, ch'a pudìa auguresse për soa fija na balia ch'a-j mostèissa 'l piemontèis satì d'un pòst nen enfià dal «tagliacane»). La sconda còsa a l'é la veuja chi l'hai 'd trascrive tuti «Ij toton» savend ëd feje piasì a chi a na sa pòch o gnente 'd tut sossì (trascrivo 'l sonèt come lo treuvo ant l'edission 'd Rocca): «Ant ij canton d'j aotar, le man unie/ divotament, a recito 'l rosari/ d' figure piegà 'n doi, già 'n po' rupie/ anluminà dë sbiess dai lampadari.// L'an toute 'd moviment ritardatari,/ j'stesse facie smorte e 'n po' patie;/ as saluto tra d'lor, cercand un rie/ mincionand e as guardo a l'incontrari.// As mia ca stermo con 'na certa cura/ el mal d' sentisse a ogni moment ch'ai passa/ pi sensa miula e l'anima pi scura.// E a seurto, una dop l'autra, dë scondion/ quas ch'ai fussa 'nt l'aria greva e bassa/ quaidun ch'ai pia en baia për j spron». Sensa esageré a l'é 'n sonèt ch'a meritrìa quaich considerassion ancora (an sël giornal d'Igi Olivero, «Ël Tòr», dël 10 november 1945, Alberto dë Marchi a l'ha proponune n'àut test con diverse variassion ëd grafia). Cite còse për na stòria cita ch'a l'é bel nen dësmentié. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner dla Stampa dël 27 d'avril dël 2007

Indietro