Dario Pasero

Dario Pasero, a la piemontèisa Pasé, a l'é 'n nòm motobin conossù ant ël mond djë studi sla lenga e la literatura an piemontèis. Ma dacant a cost angage, e a col dël travaj come professor al Liceo d'Ivreja, Pasé a l'ha sempe coltivà na soa bela ven-a poetica, ràira e soasìa, coma la poesìa a dev esse. Parèj dòp na pcita grassiosa racòlta «An sla crësta dl'ombra» (2002), a seurt adess, sempe për le edission «La Slòira», na plachëtta «Masche Tropié Bërgamin-e e Spa», con tradussion an italian dl'autor, n' «Achit» ëd Censin Pich e un bochèt d'ilustrassion ëd Luisa Accattino (pp. 46,2006). Coma a dis bin Pich, «La poesìa 'd Dario Pasé a l'ha na marca d'originalità ancreusa ant l'esperiensa poetica d'ancheuj»: un përcors ch'as segnala për n'afession gënita dël mond clàssich. Come a scrivìa Giovanni Tesio an presentant l'àutra racòlta «E' parola poetica, la sua, che scolpisce, o piuttosto incide...l'alta definizione di una energia di dominio che è avventura anche filosofica, comando d'un cuore inquieto che non si consegna alle facili dolcezze del canto». Mëssonoma tra le pagine quàich vers: «A scapa lòn ch'a l'era ferm e mach/lòn ch'a scaprà a resta ferm e a dura » («Egeo»); «Avisch ij sens, ma veuid ël mè destin/ destin ciamà da mi e d'àuti pòchi,/ gravà 'n sle pian-e meusie gravie 'd lun-a.//Tut ël nòst mond a l'é smasì 'nt ël seugn/ përdù 'nt l'ancreus ëd nòsta gòj doleuira», vers finaj dla poesìa «Alexànder», dedicà « a tuti j'amis piemontesista, ant la fiusa d'un seugn comun ». Col ëd Pasé a l'é un léssich soasì ch'a armand a un mond ëd savèj, sospèis tra la tradission e l'arserca e fin-a a la creassion ëd neologism; léssich ch'as fa pì pasi e pian ant ij XIX s-cianchèt dle «Fërvaje 'd seugn» ch'a toco còrde 'd sensassion squisìe: «Scotme, canson nuitera,/faja lingera e mnùa,/scota la vos solenga/ ëd cost mè vers ësclint » (I); «Anvìa d'arcòrd/ mëssonà ant la primalba/ ant un soris/ d'euj ciupì »(XII). d'Albina Malerba - dal Vënner dla Stampa dël 15 ëd Giugn dël 2007

Indietro