Aldo Daverio
«Se al di d'ancheuj as é ancor nen chitasse dė scrive an piemontčis; se ansi, la leteratura piemontčģsa a dėsbuta ancor 'd git neuv e tra costi cheicadun ch'a promčt franch bin; se dla lenga piemontčisa as sent soens parlé con grinor; [...] se donca as peul ancora bele adess avčj la gņj dė scoté 'd poesģe [...]ėl mérit an bon-a part a ventrą dejlo a Pinģn Pacņt», parčj a scrivģa Gianrenzo Clivio ant ėl 1971, sotsignand la presentassion a un volum ch'a cuģja le poesģe d'Aldo Daverio (Turin, a l'ansėgna dij Brandé, 1971). E ai tanti «se» e mérit, a la fin a giontava col che Pacót a l'ha savł fé sciņde antorn a chiel cola «Companģa dij Brandé», che ancheuj a l'é rivą a la quarta generassion. Tra ij Brande 'd prima generassion, coj ch'a l'han anca miną 'l neuv senté dla poesģa e dla leteratura piemontčisa, ch'a l'é 'l sustrą dova ancheuj noi ancor is arfoma, a é na figura nen bastansa arcordą e studią: a l'é prņpi cola d'Aldo Daverio, col che con Pacņt a l'é gropasse da 'l prim moment e che con Pacņt a condividģa l'amor pėr la poesia e pėr ij felibre mistralian.
Na a Turin ėl 22 'd mars dėl 1906, a Turin a l'é mancą dėl luj 1966. Ėdcņ chiel, coma Pacņt, a l'era un fonsionari dl'anlora Istituto Bancario San Paolo di Torino. Come scritor e poeta Brandé a coląbora con l'arvista 'd Pacņt, peui con l'Armanach dij Brandé; a scriv pėr ėl «Tņr» ėd Luigi Olivero; coma sņcio dėl Félibrige a l'é stąit chiel ch'a l'ha lansą 'l proget, dėl 1958, perché a fussa butą na targa a Petrarca a Fontaine-de-Vaucluse. Spģrit rafiną, soa poesģa an piemontčis a l'é rąira e soasģa, da serchesse an silensi e umiltą. Soa euvra, dispersa su arviste e publicassion a l'é peui stąita cuija ansema dņp soa mņrt pėr volontą 'd Renzo Gandolfo ch'a l'ha soagnane l'edission dėl 1971, sota 'l tģtol ėd «Rondole»: «Mistere 'd pģ nen esse e 'd sente 'ncora/la carėssa dla vita ch'an ėsfiora».

d'Albina Malerba - dal Vėnner ėd La Stampa dėl 5 dė dzčmber dėl 2008


Indietro