Cors d'Art Dramàtica an lenga piemontèisa

Na bela inissiativa da feje 'n pò 'd festa cola ch'a l'é anandiasse ant la sede 'd Gioventura Piemontèisa (via San Second 7 bis) giòbia 15 d'otóber (ma a continua tuti ij giòbia dapress, da 16,30 a 18,30): un «Cors d'Art Dramàtica an lenga piemontèisa». L'ideja a l'é cola 'd preparé 'd pèrson-e ch'amprendo a recité an piemontèis. Come dì 'n laboratòri - na bòita - ch'anvita a dì e a bogesse con un deuit che 'dcò 'l piemontèis a pretend come tute j'àutre lenghe. D'àutra part se vardoma a la stòria, d'atriss dla fòrsa d'Adelaide Tessero o 'd Marianna Morolin a son formasse con Giovanni Toselli a la scòla dël teatro an piemontèis e donca an fa piasì parlene. Pà mach për dì ch'a smija na bala (magara 'd fum), ma che le còse a bogio. A smija nà ròba da gnente, ma a l'é dura a meuire la lege dij cachëmmo ch'a sbrincio d'eva da tute part come ëd vrità turibolar (e ambelessì an ven pròpi bin arcordé Gualtiero Rizzi, che dël teatro an piemontèis a l'é stàit ël prim studios e ch'a resta ancora, gnun ch'a s'ofenda, 'l pì brav). Për fela curta, 'l teatro an piemontèis a torna a na soa fortun-a e as mostra 'n piòta, mostrand ëd podèj dì 'd còse che an italian a fan nen bel fé. L'é bin vera che Pinin Pacòt ant ël trantesèt (1937) a scrivìa: «Ël teatro dialetal piemontèis, second la tradission, ch'i pudrìo ciamé clàssica, e ch'a vanta, tra i tanti, ij nòm ëd Bersezio, Garelli, Pietracqua, Baretti, Albertini; ël vej grand teatro piemontèis a l'é mòrt, j'é nen da fesse d'ilusion». Ma le còse - giustament - a bogio, e lò ch'a podìa esse ver ant ël trantesèt a l'é pì nen vera 'nt ël doimilaneuv. Tra ij nòm che Pacòt a dis a-i é nen Mario Leoni (1847-1931) che Pier Giorgio Gili (diretor dël laboratòri e animator dël Teatro Zeta) a sern 'nvece come autor da studié e da cudì, specialment «Ij mal nutrì» (d'àutra part Gili a l'avìa già fane na publicassion giusta për le edission ëd Gioventura). Na bela manera për deje vos - squasi a sent'ane 'd distansa - a n'autor che Gramsci a l'avìa pijà 'n ghignon ma che a noi a peul dine 'ncora cheicòs, sensa pregiudissi. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner ëd La Stampa dël 16 d'otóber dël 2009

Indietro