Arsetari dla cusin-a piemontèisa

«Andoré ant l'euli e butir na ciapulà dë siole e vërseje ansima na sbatùa d'euv, salà al giust. Friciolé da le doe part». Costa a l’é la «frità dë siole» a la moda sempia 'd Milo Bré, Camillo Brero, gran maestro da sempe dl'arnassita piemontèisa, ùltim dij Brandé a denominassion d'orìgine «controlàbil», un ëd coj che Pacòt a l'ha cissà a fé dël piemontèis na cita (e gròssa) bataja d'amor. Sò arsetari dla cusin-a piemontèisa a torna con na vestimenta neuva (val a dì come «Ricettario di cucina piemontese», an italian e an piemontèis) da l'editriss Il Punto-Piemonte in Bancarella (pp. 144, s.i.p.). Na gòj da galup e na gòj 'd paròle sempie e bin ciadlà. Da na mira ‘l gust ëd mangé 'd piat ëd na cusin-a avosà, ma fàita con na materia prima gavà da la tradission ch'a peul 'ncora desse (a l’é nen tut mòrt come tròpe vòte soma portà a dì, e d'àutrapart la vita a s'arneuva, ma a l’é mai neuva dël tut). Da l'àuta mira na partìa 'd paròle ch'a smija dë scoté diretament da na memòria ch'an pòrta ant un passà gnanca lontan, ch'an furmiola e an fa mnì 'n gatij come na veuja 'd grigné. E alora andoma con cost consert ëd përfum, ëd gust e 'd paròle. Tra prim, scond e antipast, galuparìe e doss, fin-a a j'aperitiv e digestiv, la «fasolà», la «mnestra dj'ànime» (ròba da di dij mòrt), la «mnestra 'd pan gratà», la «polenta e bërgonzòla», la «mnestra marià», la «polenta consa», la «anada sgnora» (mai sgairé ‘l pan), ël «breu», nen col d'ondes ore, ch' as dasìa ai condanà a mòrt), ël pi classich dij «bujì», ‘l «rognon al pënansëmmo», i «batsoà» (scarpëtte 'd crin, piotin 'd seda...). Fin-a a le fricassà, le ran-e sautà, le ventraje 'd cunij, la tripa, le lumasse, l'euv da cuché, e d'àute frità. E d'àute salade. E rolade e scalopin-e e friture e ramin-e e cusin-e e boconin e caponèt e fricandò (ch'a l'era 'dcò na bela manera 'd dete dël fabiòch). E - 'ncora - povron e tomatiche e bolé e ansima bonèt e busìe e pan përdù e fricieuj e pom e mascarpon e creme e torte e giambele. Për finì con un bel digestiv ëd nos. Apres d'avej mangià come da spos. ëd Giovanni Tesio - dal Vënner ëd La Stampa dij 2 ëd luj dël 2010

Indietro