Alessio Alvazzi Del Frate

Ma che bel ritrat a l'ha scrit Piera Egidi con sò: «Honeste vivere» (Claudiana, pp. 180, euro 15). Un ritrat d'Alessio Alvazzi Del Frate, giùdes, poeta, amis d'Ada Gobetti, amis ëd Tino Richemy, amis e magister d'Alessandro Galante Garrone, amis ëd Nino Costa e 'd Pinin Pacòt, òm ëd lege, òm ëd na dritura sensa genuflession, òm precis e bon, coma testimonia un dij fieuj, òm ëd montagna, òm an vista ma come se a-i na fùissa nen, òm pien ëd sentiment sivij, òm giust sensa gnun-e esagerassion. Piera Egidi a l'é 'nda-je daré a le testimonianse dla famija, daré j'arcòrd ëd j'amis (da Bianca Guidetti Serra a Franzo Grande Stevens), daré le carte, daré le ca, daré a le përson-e ch'a l'han conossu-lo con ël «nom de plume» d'Alex. Se arcordoma ambelessì 'l lìber ëd Piera Egidi a l'é nen mach për sotligné na letura për dabon galupa (na figura d'onestà ch'a smijrìa d'àutri temp, ma che a veul bin di-ne che ij temp dl'onestà, se Dio a veul, a son sempe bon), ma 'dcò për mensioné - come Piera Egidi a fa - l'euvra poetica an piemontèis (i dirìa ant un turinèis ciair e satì). Alex a l'é 'n poeta ch'a l'ha ciapà tan da Costa come da Pacòt (le doe stra dla poesìa ch'a l'ha cissa-lo). Na moral che sempe soe stòrie an vers a buto an sena, ma sempe 'dcò na grassia pontùa (a-i é 'dcò 'n Costa motobin aùss) ch'a fërta le còse (le përson-e) fin-a a fe-je bërluse 'd na lus ëspecial. Piera Egidi a sita sì na litra 'd Mario Soldati ch'a j'ëscriv a Alex da Roma (5 ëd fërvé 1956): «Mi sono abbonato ai “Brandé” soltanto per leggere le sue poesie, e purtroppo molte volte sono deluso perché il numero non ne contiene. Ma l'ultima - “La rassa” - era bellissima, e devo scriverglielo: la porto con me, la leggo e rileggo agli amici letterati - vorrei soltanto sapere che cosa significa “rass” nel verso “T' ses nen àuta pi d'un rass”. Nel vocabolario del Ponza non l'ho trovato - Tino al quale ho chiesto per telefono, mi risponde: “È la misura di legno dei negozianti di stoffa”. Possibile?!». Sì, possìbil. Ansi, a l'é parèj. A l'avìa rason Tino Richelmy e 'l rass a l'é 'n termo ch'a sta giusta bin doa a l'é dovrà: «'T ses nen àuta pi d'un rass,/ fia 'd mè fieul,/ fagòt viv che a pielo an brass» e via fòrt. Cite splùe, faravòsche për fé vnì veuja 'd lese 'n lìber nà për memorié na figura ch'a val pròpe la pen-a 'd cognësse, o 'd conòsse. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 25 ëd novèmber dël 2011

Indietro