Ël «Cont Piolet»

Stavòta am piasrìa dedicheme a n'ideja ch'a më smìa nen da campé via, s'a fùissa nen che ancheuj a l'é dventà tut difìcil, përchè le ideje a son pì nen sostnùe dai finansiament ëd cole istitussion ch'a dovrìo avèj a cheur nen mach ël bin econòmich dla gent, ma 'dcò 'l bin inteletual, moral, spiritual, ch'as res su na coltura pì larga e pì pontùa. I veuj dì ch'am piasrìa s'as podèissa deje vita a 'n lìber (unich) ch'a cujeissa ij tìtoj pì amportant dla nòsta literatura an piemontèis. Veuj nen dì n'antologia ch'a-i é già e ch'a l'ha publicà la Ca dë Studi Piemontèis mersì a l'ampegn ëd Gian Renzo Clivio, 'd Pare Giuliano Gasca Queirazza, 'd Dario Pasero (a-j manca mach ël Neussent, ch'a l'é sempre 'l pì difìcil, përchè pì difìcil a dventa decide ij valor e le gerarchie). Nò. Mi i penso a 'n lìber ch'a cheuja serte euvre fondamentaj (set, eut, neuv, un-a për secol, tan për dì) ch'a fisso - miraco - 'l tesòr ëd nòsta literatura. Un 'd coj ch'a ten-o cont dij valor pì àut che tutun a l'é nen facil trové an circolassion o che për trové antregh a-i é da vnì mat o squasi. Un lìber ch'a dèissa 'n test complet e nen tajocà e ch'a butèissa 'l letor 'd front a 'd vos ch'an parlo da na mira àuta, da 'n pòst stërmà. E antlora an ven an ment n'esempi: tut ël «Cont Piolet» dël Tana, e nen mach ëd tòch e 'd tochèt. Na delissia fòra dla cavagna, che j'editor a stampo pa pì, ma che a meritrìa d'esse stampà (l'edission Einaudi a l'era pro bula, ma a l'é na rairità, na “trouvaille” da «bouquiniste», e j'àutre pagine a son tute na sernia opurament dëscòmode da trové: e belessì parlo sempe d'edission complete). Chi a l'ha an ment 'l prinsìpe tra 'l Cont Piolet e mëssè Bias? Ël ghëddo 'd doe vos ch'a s'antërso an serca 'd na sodisfassion ch'a peul pa desse: da na part un Cont dròlo e da l'àutra 'n pare furb. Da na part la fòrsa fiapa 'd na volontà ridicola, da l'àutra la cossiensa mura 'd na risposta educà ma dura. Tut as giuva su stò contrast, ch'as decìd a vantage dël bon sens (giontà a la siensa dël ridìcol). Sensa conté 'l piemontèis delissios ch'anciarma e a vòla come na farfala su na fior. Gòj ch'a ven da na paròla e da 'n temp che Benedetto Croce a l'avìa sentù (chiel napoletan) come 'n bon piemontèis. Bela rason ëd vita e conossensa ch'a duvrìo sempe cissene. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 13 d'avril dël 2012

Indietro