A l'é tornà! "An piemontèis"

A l’ha fàit ël gir dël mond na bela manera ’d dì an piemontèis, dla lenga viva parlà. Giornaj e tv a l’han armarcà la frase ’d Sergio Marchionne, fin-a prononsià franch bin: «Monsù Piech, lassa perde, va a canté ’nt n’àutra cort». Tradussion e sens a son ciàir : lascia perdere, va a cantare in un altro cortile. La dita a ven da la tradission dij sonador ambulant ch’a virolavo fin-a a metà ’900 për le piasse ant ij di dla fera, ’d mercà, ’d festa; e ant le cort e le contrà sitadin-e tuti ij di. Con organet, viòle dij bòrgno, froje, a stassionavo ant le cort dle ca a ringhera, a cantavo cansonëtte amprovisà, con riferiment a lòn ch’a j’era capitaje, crònaca, novità, mòda… na sòrt ëd «gòssip» ’d bariera, ’n «teatro» a cel duvèrt. Masnà e madamin, monsù e botegaire a s’amusavo, a cantërlavo ’dcò lor, a-i campavo giù da la lòbia doi sòld. Ma dòp un pòch ëd sa landa, da na stansia o da na bòita, na vos a-j brajava «andé a canté ant n’àutra cort!». Ij cantor as piavo jë dné e a lassavo ij «pianeta» con le paròle dla canson, ij numer dël lòt, j’adresse dova trové la mùsica. A l’ha scrivune Gasca Queirazza ant la racòlta «Canson dle cort e dle contrà» (Ca dë Studi Piemontèis, 1994). d'Albina Malerba - da TORINOsette ëd La Stampa dij 5 d'otóber dël 2012

Indietro