Teresio Malpassuto

Quand che na përson-a as na va - coma as disìa na vòta - a vardé l'erba da la part dle radis, ancapita soens ch'i soma pijà da na sòrt ëd fot, ëd regret: ëd nen avèj fàit bastansa për ess-je pì davsin. A mi a m'ëncapita 'ncheuj për Teresio Malpassuto, ch'a l'é andass-ne an costi dì con soa bela dignità e ch'a l'é sempe stàit con mi 'd na gentilëssa special. Mach prima 'd Natal a l'ha nen mancà 'd mandeme 'l calendari "Casà 'd 'na vòta" (nùmer 16, 2013) che a cudìa con bon gust e competensa. "Casà" a l'é Casal Monfrà, soa ca e soa contrà. Poeta nen dla duminica (doi lìber dlicà e fin), testimòne 'd tut lòn ch'a l'era monfrin, Malpassuto a l'avìa cudì con dedission l'euvra dij poeta pì locaj (ch'a veul mach peuj dì pì anreisà): da Vincenzo Buronzo a Cesare Vincobrio, nòm d'art dl'avocat Severino Braccio (a sò temp sindich ëd Casal), a don Gonela, 'l prevòst dla Vila. Ma - poesìa a part - soe euvre forse pì amportante a son stàite doe: la vita 'd Piero Ravasenga e la sèrnia "Spirit munfrin" cudìa con Elio Botto e Giorgio Milani. Malpassuto a l'é dasse da fé e a l'ha bin spendù soa vita. Che për un bon piemontèis a l'é nen pòch. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette 'd La Stampa dël 1m ëd fërvé dël 2013

Indietro