Na disà

L'arcesta 'd na gentila madamin, ëd buteje a pòst la grafia 'd na preghiera, e 'd na manera 'd dì 'd soa nòna, a l'ha arciamame a la ment, mach con quàiche diferensa 'd lessich, lòn ch'a disìo a mia ca, për fene dësgagé ant ij travaj. Second lòn ch'an contavo, nòst Grand, al lùn-es matin bonora, pen-a ch'a vnisìa fòra na frisin-a 'd lus, a ciamava ij fieuj con coste paròle: "Lest, dësgageve, deve n'andi, che dòp doman a l'é già mèrco e l'eve 'ncor nen fàit gnente!". La prima vira ch'i l'hai sentila conté, miraco i l'hai gnanca capìla bin. Ma peui rasonandje ansima, as peul lese an costa manera 'd dì tut un mond, tuta l'energìa e la capacità 'd travaj dij nòsti paisan, degordì e an piòta, ch'a son vagnasse ambelessì e ant ël mond la bon-a fama 'd gent fasanta e fosonanta, 'd travajeur. Chijcòs scritt ant nòst dna, e che paròle come coste a son lë specc ëd na mentalità, 'd na manera d'esse. Donca nen mach un leu comun, ma la marca 'd na diferensa, che ant ij sécoli a l'ha forgiane, e che con tuti ij cambiament e tute le distinsion ch'a-i van, a riva fin-a ai nòsti di, dova la mòda a smija pì cola dlë scapa travaj che mi i rivo…'l tragich a l'é che adess, veuja o nen veuja, a smija che 'l travaj a sìa dabon scapà. d'Albina Malerba - da TORINOsette 'd La Stampa dij 28 ëd giugn dël 2013

Indietro