Sergio Arneodo, poeta

Tute vire che 'n poeta as na va a-i é cheicòs ch'a ven a manchene, 'd përfond e 'd satì. Ma quand ch'as na va 'n poeta ch'a l'é 'dcò stàit un galantòm a-i é cheicòs ëd pì përfond 'ncora ch'an rusia e ch'an cimenta d'andrinta. Un poeta e 'n galantòm a l'é stàit Sergio Arneodo, 'l "magistre" 'd Coumboscuro, an val Gran-a. Magistre për ecelensa. Magistre dë scòla. Magistre 'd coltura. Magistre 'd poesìa. Magistre 'd vita. Cand vita e poesìa - a disìa për chiel Tavo Burat - a son na tërsa sola. Arneodo a l'ha mai lassà la carzà dla coltura provensala e alpin-a, mai cedù a le mòde e a le conveniense ("a nosto modo" a l'é pà n'elòge dle novità a la moda, ma n'ansëgna d'indipendensa e 'd dignità). Arneodo a l'ha mai molà d'esse òm e òm ëd na coltura dla montagna ch'a divid pa, ma ch'a uniss. Òm ëd na lenga nen mach ëd poesìa, ma che an poesìa a savìa buté fòra - ant la tradission mistralian-a - le pì bele mistà 'd na religion (liturgica e stagional) vivùa con na convinsion ch'a talociava nen. Për Arneodo la mòrt a l'é stàita 'n compiment. A l'é coma s'a fùissa butasse ant l'ultim "roumiage", la "traversado" final, ch'a l'ha portalo "dëdlà". Ma se chiel a-i é pì nen, an resto - e a peul esse pro - soa carzà e soa poesì. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette 'd La Stampa dël 15 ëd novèmber dël 2013

Indietro