Parlé dël piemontèis a L'Avan-a

L’àuta sman-a i son ëndàit a L’Avana për la Fera Antërnassional dël Lìber che lì a l’é na festa popolar: famije ‘ntreghe ch’a van al «Morro» (la fortëssa stòrica dla capital) për vardé ij lìber, për sentine parlé, për gustesse na giornà a la lus (ma nen al ruvin) d’un sol ch’a l’é squasi estiv, combin che ‘dcò lì a sia invern. Tut ansema na confusion bastansa argiojenta e colorà (ma esageroma nen). Tutun, se na parlo sì, a l’é mach përchè l’hai ‘dcò parlà – ant un-a tàula rionda dë scritor latin-american – dla nòsta situassion literaria e dle nòste parlade locaj, dl’importansa ch’a l’ha ant la nòsta literatura Piemont e piemontèis nen meno d’àute part che a l’han avù d’autor arconossù come il Belli e ‘l Porta. Piemont che – da l’Alion al Calvo e via fòrt – a l’ha dait sò tribut sensa blaga. A cola tàula i l’hai parlà dla fòrsa dl’«asimmetria» (vis a dì dla sproporsion, dla diversità) e l’hai falo ant un pais che a l’ha capì bin le mie rason. Le rason ëd na literatura ch’a l’é nassional ma che a passa da le arsorse dle region, dij paìs, dij pòst. Parlade ch’a l’ha na stòria drua e che a son sempe lì: a fé për sò cont ma ‘dcò a fé sente ij quaj dle paròle-còse. Gnun-e vërgogne a dilo, a l’han fin-a batume le man. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 7 ëd mars dël 2014

Indietro