Alessandro Novellini

«Përcors obligà» a s’ëntitola ‘l lìber ëd poesìa d’Alessandro Novellini, pen-a publicà da le edission turinèise Achille e La Tartaruga (pp. 250, euro 12). Obligà përchè? Novellini, cha l’é dël ’32, a dis obligà përchè ch’a son ij përcors che ognidun a l’é ciamà dì për dì a pratiché (am ven ën ment la poesìa «Via Cigna» ‘d Primo Levi). Ma mi chërdo ‘d nen sbalieme s’i penso che sì a veubia ‘dcò dì obligà da la memòria, obligà da cheicòs ch’a sbogia la cossiensa e a trasforma ‘n pòst ant un canton dël cheur. Strà, vie, cors, piasse dël Centro ‘d Turin ma pì soens ëd bariera, lontan-e da n’ideja ‘d poesìa se un a chërd – an sbaliand – che la poesìa a cudissa belavans mach la blëssa dij pòst pì rinomà. La poesìa tut a cudiss e tut a ciapa ant soa trubia. Piassa Castel, cors Marconi, via Ormea. Ma ‘dcò Via Nissa (cola che Natalia Ginzburg, ch’a stasìa an via Morgari, a stimava un-a dle pì brute ‘d Turin), cors Brescia, via Droné, via Coni, che Gipo a l’ha consacrà (tutun Novellini ancamin-a sensa gena: «A fà nen damanca d’andé a Liverpool»). Na bela coron-a ch’a canta na sità meno arnomà, meno turìstica, ma ch’a l’ha sò bej quart ëd nobiltà. N’àuta sità che ‘d vers sempi e genìt a onoro ‘n proporsion. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 12 dë stèmber dël 2014

Indietro