A Pier Giorgio Gili

«La fin a l’é sempe un prinsipi». Cost vers a sara ‘l lìber ëd poesìe – e ‘dcò la vita su costa tèra – ‘d Pier Giorgio Gili, «Caminada», achit ëd Robert Jean-Michel Nové (edission Gioventura piemontèisa-La Bela Gigogin). Poesìe an piemontèis, con tradussion an italian aranda, che lesùe adess, dòp sò pass d’adieu dël 25 d’agost, a l’han tute l’arciam dël salut, dlë sguard ch’as fa lontan, sutìl: «…E ant ël creà /im ëspërfond/ sarand ant ël pugn agrumlì/ tut mal»; «I slarghi j brass/com s’a fusso d’ale,/ a fongheme ant j’assolut/ ch’a arsàuto/ ëd cel an cel./ La fin a peul esse davzin». La poesìa «un-a dle stagion» dla vita ‘d Pier Giorgio Gili, tuta dedicà al teatro e al teatro an piemontèis. Fondator e regista dla Companìa Teatro Zeta; protagonista e anima dël Centro Culturale Sala Intradossi, mach për sité j’angage pì gròss e amportant. Coma regista a l’ha firmà n’otanten-a dë spetàcoj, con atension soasìa a la dramaturgìa piemontèisa…penso a le tante stagion al Teatro Monteròsa… a l’atension ai neuv autor (Bianca Dorato ansima a tuti) për l’arnassita ‘d nòst teatro, sla carsà ‘d Gualtiero Rizzi. Ani e ani ‘d travaj ch’a devo nen andé përdù. La pì bela manera d’arcordé Pier Giorgio Gili, përchè dabon la fin a peussa esse un neuv prinsipi, a l’é nen molé dë scrive, ‘d batajé, për nòst teatro, nòsta poesìa, nòsta coltura. d'Albina Malerba - da TORINOsette ëd La Stampa dij 19 dë stèmber dël 2014

Indietro