Ij presepi

Ai-é na custion ch’a sarà pà da prima pagina, ma che tutun a ‘mpiniss le pagine. Parloma ‘d presepio. E prima ‘d tut a mi am pias dì – ‘dcò an italian – «presepio» nopà che «presepe», përchè a manten bin ‘l quaj o ‘l duron dël piemontèis. Ma lòn ch’an va nen giù a l’é ch’a-j sia cheicun ch’aprofita dël presepio për fé ‘d bassa polìtica. Sì a la sbalio ‘n pò tuj. A la sbalio ij dirigent dle scòle ch’a proibisso ‘l presepio an nòm d’un rispet bin balengo. E a la sbalio coj (pa custion ëd drita o dë snistra) ch’a na fan na custion polìtica. Motobin mej lassé ‘l presepio franch ‘d tua. Mi m’anrabio, përchè ‘l presepio a l’ha nen damanca ‘d bataje strumentaj. A la caban-a a peulo fërmesse tuj, catòlich e nen catòlich, òmo ‘d tute religion e ‘d tute part, sgnor e pòver, gent ch’a l’ha damanca ‘d tut e gent ch’a l’ha tut (e ch’a peul pensé, për na vòta, a coj ch’a l’han damanca), indipendentement da polìtiche e geografie, da colture e filosofìe. La caban-a an parla ‘d n’union ch’an gropa. Për sòn come Ca dë Studi Piemontèis i foma la vijà ‘d Natal (arciam: doman, 20 dë dzèmber, a ses ore dla sèira, Cìrcol dij Letor). Nen për fé ‘d bataje, ma për fesse ‘d bin. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette ëd La Stampa dij 19 dë dzèmber dël 2014

Indietro