Studi Piemontesi - XLIV-I
Doe cňse galupe ant l’ůltim nůmer dl’arvista «Studi Piemontesi», ch’a seurt da quarantequatr agn a l’ansëgna dla Ca dë Studi Piemontčis (Vol. XLIV, fassicol I, pp. 302). Squasi ‘n měracol, ch’a l’avrěa damanca ‘d trové d’arsorse për arnovesse. Trňpe le pression su d’ŕut ëd fosonant an termo ‘d – coma ch’as dis – «visibilitŕ» për speré che cheidun a senta l’amportansa ‘d na causa ch’a-i va ij rognon dur për teni-la ‘n pé. Ma sossě a l’é tut n’ŕut afé. Nopŕ, për torné a le galuparěe, racomando ‘d lese – chi a l’abia passion për ël piemontčis – prima l’artěcol d’Alda Rossebastiano-Elena Papa-Daniela Cacia antitolŕ «Onomastica piemontese».
Nŕ ant ël sorch ëd j’anteresse ‘d Pare Giuliano Gasca Queirazza (magister ëd coj ch’a san), ambelessě l’ideja ‘d rivé a ‘n dissionare dij cognňm piemontčis, fasand con bela dutrin-a as j’esempe dij nňm Barbero, Bergero, Cravero. N’antipast savorě, ch’a lassa speré për soa bin livrŕ an volum. Ma peuj ‘dcň l’artěcol d’Emanuele Miola antitolŕ «Per una grammatica del piemontese di oggi: gli aggettivi dimostrativi». A frapeme, ambelessě, a l’é l’ideja – nen da pňch – che ‘l piemontčis, come tute le lenghe a bogia, a l’é viv e a l’ha gnun-e intension ‘d tiré le bachëtte.

ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 2 d'otóber dël 2015


Indietro