Ca Editriss Viglongo

Stant’agn dla Ca Editriss Viglongo a veul dì na bela partìa dë stòria e ‘d literatura piemontèisa: piemontèisa e an piemontèis. A veul dì ‘n baron dë scritor che la Viglongo (Andrea con Giovanna, e peuj Giovanna con Franca) a l’ha butà a l’onor dël mond editorial e regional-popolar. Squasi inùtil fene ij nòm, da Salgari a Gramegna, da Calvo a Brofferio, da De Amicis a Gozzano, da Alberto Viriglio a Augusto Monti (për nen dì, pressiosissim, l’«Armanach», ch’an manca tant). Ma mi dirìa – për lòn ch’anteressa la literatura ‘n piemontèis – ‘dzora ‘d tuj e ‘dzora ‘d tut, Nino Costa, che Viglongo a l’ha publicà tut quant e ‘ncora ‘d pì, se penso a j’inedit (an volum) ëd «Tornand» gavà con n’arserca da certosin da le pagine dël «Birichin». Varda ‘l cas, a j’ëstanta dla Viglongo as gionto j’ëstanta da la mòrt ëd Costa e a l’é pròpe për arcordé st’aniversare che giòbia 5 novèmber a sinch ore dël dòp mesdì ant la Sala Rossa dël Palass Cìvich a-i sarà na lession su l’euvra ‘d Costa ch’i l’hai avù l’onor d’esse stàit sernù ‘d fé, e ansema a la lession a-i saran ëdcò le testimonianse ‘d Cesare Alvazzi Del Frate e ‘d Giovanna Viglongo. A masenté l’ancontr Albina Malerba. Na bela ocasion për arnové l’arcòrd d’un-a dle figure pì bele dla literatura pì nòsta. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 30 d'otóber dël 2015

Indietro