Massimo Scaglione

A l’é già passaje ‘n pòch pì d’un mèis, da quand, con l’anviaresse dle prime feuje rosse-giaune dl’otogn, Massimo Scaglione, autor, regista, stòrich dël teatro e dla television, a l’é tornasne për sempe a le colin-e ‘d soa Moncalv, ël pais dël cheur, combin ch’a fussa na a Garessi (1931), e dla prima gioventù. Da Moncalv a l’era rivà a Turin dël 1955 dòp avèj vinciù un concors për la Rai (stòrie contà an Fortunato il capostazione di Moncalvo, Il Punto 2004). Tanti a l’han ricordalo për soa atività ‘d regista, fondator, ant j’ani Sinquanta, ‘d col Teatro delle Dieci che a l’ha marcà na pagina neuva e amportanta ant la vita teatral nen mach turinèisa e piemontèisa. Come, con ël sodalissi con Gipo Farassino, a l’ha daje neuva sàiva al teatro an peimontèis, duvrend na stra che ancora ancheuj a fa scòla. Se Massimo Scaglione, për na longa stagion, a l’é stàit ël pivò ‘d nòst teatro për soe regìe, a l’ha ‘dcò sempe compagnà ‘l mësté con dë studi bin arbiciolù, e con n’angagi a l’Università ‘d Turin, doa për diversi ani a l’ha tenù un cors a la “Facoltà di Scienza della Formazione-Dams” ch’ a l’ha daje la sbruvëtta a tante arserche sël teatro piemontèis. Mersì a chiel a son nassuje Tesi ‘d laurea su l’Alion, sël Gruppo Teatro Angrogna, su Gipo Farassin, mach për sité tre tema ij pì divers. E peui ij lìber: a parte da la stòria dël teatro piemontèis dël 1982 për le edission Daniela Piazza, a la “Breve storia del teatro amatoriale ad Alba. L’Attrice Albese Marianna Torta Morolin”, con le presentassion ëd Gianni Farinetti e ‘d na pagina bela e apassionà d’Ileana Ghione; a «Carlo Artuffo. Le stòrie di Tomà» (prefassion ëd Paolo Conte, Turin, Graphot, 2012), l’unica biografia d’Artuff, con ij test dle stòrie baravantan-e ‘d Tomà. A son mach sitassion ëd na passion për ël travaj e për jë studi ‘d na bio-bibliografìa che i s’auguroma chijdun a scrivrà. d'Albina Malerba - da TORINOsette dLa Stampa dij 20 ëd novèmber dël 2015

Indietro