An serca dël piemontèis d'Argentin-a

Lo sai, a l’é nen na notissia ecessional, ma se na parlo sì a l’é mach përchè pijo ‘n pò ‘d licensa. Veuj dì con sòn che ston për parte për l’Argentin-a: na delegassion ch’a va ‘n serca dij pòst dël vin, e donca da Buenos Aires a Mendoza. ‘N vòl ch’an portrà a cognësse na realtà motobin cangianta. Ma mi – dëdlà ‘d lòn che ‘l vin a rapresenta – a buteme an sla gòj a l’é che ‘ncontrerai dle comunità locaj con tante përson-e ch’a son partìe dal Piemont e ch’a l’han creà ambelelà, apress sacrifisse e travaj, na “neuva vita”, nen sempe pì bondosa ‘d cola ch’a vivìo ‘mbelessì. A son tantissime ‘n Piemont le comun-e gemelà con ëd pais e ‘d sità dl’Argentin-a (a basta vardé ij cartej andasand ‘n gir). Ancheuj ij protagonista ‘d coj viage a-i son pì nen, ma a-i é da ten-e cont ‘dcò dle traversade pì visin-e a noi e ‘n tuj ij cas dla memòria dle famije ch’a manten bin viva la stòria. E dë sta stòria la parlada a resta la marca ‘ncora pì resistenta. As capiss, ambelelà la parlada ‘d j’emigrant a l’é come fërmasse. Ma mi a l’é pròpe lòn ch’i veuj ‘ndé a rëscontré. I-j parlerai dla nòsta literatura e ‘d Calvo e ‘d Brofferio e ‘d Nino Costa e ‘d Pinin Pacòt e ‘d Luigi Olivero fin-a rivé a Bianca Dorato e a Remigio Bertolino. Sërcand ëd feje sente ‘l gust d’un piemontèis ëd poesìa. Mi spero con bon pro. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 29 d'avril dël 2016

Indietro