Antiche fiabe e novelle delle Langhe

Dé cont d’un lìber come col ch’a l’ha pen-a publicà Giacomo Giamello dël tut për sò cont, sensa ciameje gnente a gnun e sensa tambussé a ‘d pòrte magara tròp ‘nsugnichije, a l’é franch nen fàcil. A l’ansigna ‘d «Virtute Duce Comite Fortuna» voilà ste «Antiche fiabe e novelle delle Langhe» chi l’oma sota j’euj. Sinchsent e stanteses pàgine e ‘n cd ch’a-j compagna. N’euvra cudìa pich e pala come ‘l tunnel ëd Colombano Romean, a l’avrìa dit Primo Levi. Da sol, con passion e competensa da «diletant», ch’a veul peuj dì tut. Pais për pais, da Alba a Tres (Trezzo Tinella), Giamello a l’ha sgatà e scotà dle vos, a l’é fasse conté, a l’ha cuì e a l’ha scrivù, ‘n tël piemontèis (dij pòst) për manten-e la fòrsa dl’oralità, ma a l’ha ‘dcò fa-ne la tradussion ën italian. Con la bon-a cossiensa ‘d lòn che d’àiti a l’han già fàit (da ten-e ‘n cont la «Bibliografia»), tutun Giamello a camin-a për cont sò e a-j na ven un lìber susnos, rich, rustich, elegant. Tròpe le stòrie dla cheujta për podèj-ne dì ‘d pì, ma galupa la letura. Ch’a manca nen d’esse giutà da ‘n «Glossario» e gnanca d’esse anrichìa da serte filastròcole e andvinaje, da gieugh e paròle ‘n rima, e tut ansema da cola «Internassional dij cit», ch’a val – ambelessì – për la Langa, ma ch’a val un pò daspërtut. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 10 ëd giugn dël 2016

Indietro