Le litre d'Augusto Monti

A son pen-a surtije a l’ansigna dle edission L’Araba Fenice (Coni-Boves), cudije da Francesco Mereta e Alberto Sisti, le litre che Augusto Monti a l’ha scrivù ‘nt ël temp (dal 1910 al 1966) a tante përson-e pì che tut dël mond dla coltura: da Croce a Gobetti, da Salvemini a Bobbio, da Pavese a Giulio Einaudi, da Prezzolini a Ansaldo e via fòrt (pp. 702, euro 35). Litre riche dë siensa politica e moral, ma litre ‘dcò riche ‘d riferiment literare. E un ëd costi a riguarda ‘dcò la literatura piemontèisa. Nen da stupisse, përchè ‘l «profe», come j’anlev dël D’Azeglio a ciamavo ‘l professor Monti, a l’avìa la passion dël piemontèis e a lo dovrava soens ant le soe pròse (e fin-a a l’avìa, grassie a Pacòt, publicà sl’arvista dij Brandé). Belessì, tra le litre, am piass arcordene un-a ‘ndirissà a Arrigo Cajumi. La litra, dël 15 fërvé 1951, a dis: «E ora una confidenza: traduco dal piemontese «Don Pipeta l’asilé» del Pietracqua, da pubblicarsi prima a puntate come appendice sull’«Unità», e poi in volume. Sicuro! Il figlio della vedova («Don Pipeta l’asilé»). Romanzo storico di Luigi Pietracqua. Dalla lingua piemontese ridotto in volgare italiano». Dël romans parlerai n’àuta vòta. Ma da noté sì la bela inversion: piemontèis, na lenga; italian, ën volgar…Gnente mal, a më smija. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 23 dë stèmber dël 2016

Indietro