Orgheuj
L’ąut di ‘n mč amis a l’ha ciamame coma as dis «orgoglio» ‘n piemontčis. Mi l’hai rėsponduje: «orgheuj», e chiel a l’é stupisse pėrchč ‘l termo a j’ėsmijava n’italianism. A sta mira i l’hai vardą an tij mč vocabolari pėrchč – son dime – magara ‘t ses stąit trņp superficial. E alora l’hai piją ‘n man ėl Bré, che a la vos «orgoglio» anregistra: «orgheuj», seguitą da tanti sinņnim: «auteur, superbia, ambission, pontilio, vant, glņria» e a la vos «orgheuj» a dis: «orgoglio, fierezza, baldanza», giontand ėn parčntesi: «fierėssa, baldansa».
Apress l’hai vardą ‘l Gribąud e ‘l Gribąud a la vos «orgheuj» a pņrta: «orgoglio (argheuj), mandand a la vos fransčisa «orgueil» e anregistrand ėl proverbe: «L’orgheuj a fa colassion con la superbia, a disna con la povertą e a sin-a con la miseria». Son pa contentame e l’hai ‘ncor vardą ‘l Ponza (1859), ch’anregistra sech sech: «orghei», visa a dģ «orgoglio, superbia, alterigia».
Confesso ‘d nen avčj vardą ‘l Sant’Albin (l’hai prėstailo a n’amis ch’a l’ha ‘ncor nen rendumlo). Tutun l’hai ‘ncora vist che ‘l Rep la vos a l’anregistra nen. Ma a sta mira dla mia arserca son fame na domanda, ch’i veuj rumié dabin: a sarą pa che a fņrsa ‘d vorčj esse purista soma bon a pijesse por ėd nņsta ombra? Su sņn veuj torné a parlene pģ pėr distčis ėncor na ņta.

ėd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 2 dė dzčmber dėl 2016


Indietro