Carlo Regis

A l'ha lassa-ne, a l'ha lassa-ne Carlo Regis. A l'avìa otanteut agn (a l'era dël vinteneuv) e donca pudrìo bin dì ch'a l'ha vivù na vita pien-a. Ma 'l veuid a resta, përchè Regis a l'é stàit un dij poeta ch'a l'han possà 'l distret dël Mondvì a dventé na realtà rica 'd poesìa: coma as dis dij "santarcangiolèis". Regis a l'é stàit 'n cit magister, un ëd coj ch'a l'han travajà con discression, sensa spatussé, sensa blaghé, coma ancàpita a chi ch'a sa che esse piemontèis a l'é nen na bala. A l'avìa n'aria sgnora, chiel, combin che sò pare a fèissa 'l calié: com dì che la nobiltà a ven chèich vòte da d'àute part e pa mach daj fianch dij titolà. A l'ha scrit ëd bele poesìe, 'ncaminand con soa memòria partigian-a, mai dësmentià, e peuj dovrand soa inteligensa e soa vos pontùa - coma a dis ën tìtol cudì da Neto Billò - a fé "ël tornidor ëd lun-e", ch'a l'é peuj 'n tìtol a contrast e ch'a dis bin soa vocassion a la batùa, soa disposission a buté 'nsema la serietà e l'onestà dla vita con la lingerëssa dij seugn scarabocià con ël lapis. Le lun-e 'd Regis a son 'd creature da bèive, a son d'ilusion vive (lus e fiama) contra 'l dolor che la vita an fa 'ncontré. Parèj, pudoma bin dì ch'a l'ha lassa-ne 'n poeta; dëstissasse un-a 'd cole stèile, che tutun a continuo a vive 'n soa euvra: përchè l'euvra as dëstissa nen. ëd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 24 ëd mars dël 2017

Indietro