Caban-a, bren, bru, magon

Nen sempe e nen mach ėd piemontčis, come diso sempe. Sempe, tutun, ėn piemontčis. Stavņta 'n piemontčis veuj donca dģ cheicņs ch'am ven da la letura d'un poeta ch'a scriv ėn italian, e ch'a mosta la stņria dla lenga italian-a a l'Universitą 'd Genoa. L'autor a sė s-ciama Enrico Testa, a l'ha scrivł e publicą da Einaudi 'd lģber grņss, ma a l'ha 'dcņ publicą 'd bele poesģe, come coste dl'łltim lģber ch'a s'ėntģtola "Cairn". Tut ėn mond interior ch'a passa travers ij pņst, ij nņm, ij sentiment (sempe motobin vigilą) gropą a 'n mincadģ ch'a smija sempe pront a di-ne cheicņs d'ąut, sensa pretčisa, e fin-a con ėn pņ 'd gena, ma sensa manché al propņsit.
Ebin, ėn cost lģber treuvo na poesģa drņla, 'ntitolą "Metafisica del pollaio", doa as prononsio tre o quat parņle ch'a fan gust e ch'a ven-o da 'n mond bin dialetal (sģ soma 'nt la Liguria dle colin-e): italianisand, "brenno", "cabanna", "brugo" e peuj "magone", ch'a l'é na parņla ch'as dņvra 'dcņ 'n italian. Ėd "cabanna" inłtil dģ, ma "brenno" (brenn, crusca) e 'd "brugo" (brł, erica), coste a son cņ parņle piemontčise. Pėr nen dģ 'd "magon" ch'a l'ha na geografģa 'ncor pģ larga. Mi son arfėstia-me, pėrchč, 'n sėl senté dl'estinsion, la poesģa - con tuti ij magon ch'a la compagno - a dis ėncor cheicņs ch'arzist a vive.

ėd Giovanni Tesio - da TORINOsette dLa Stampa dij 30 ėd mars dėl 2018


Indietro