Giuseppe Gioacchino Belli

Doimiladosentestanteset sonèt. Tanti a son ij sonèt ch'a l'ha scrivù 'n pòchi agn Giuseppe Gioachino Belli, 'l poeta ch'a l'ha lassà sò monument ëd la plebe roman-a (ch'a sia ciair, pa "a", ma "dla" plebe roman-a) 'n romanesch, la parlada dij parlant ch'a fasìo part ël l'ùltim ëscalìn dla società d'ëntlora, vis a dì j'agn quaranta e sinquanta dl'Eutsent. Se na parloma sì, che gnun a s'ëstupissa, përchè l'oma sempe vardà a le lenghe dialetaj 'd j'èite region e 'n cost cas, peuj, 'ncora 'd pì, përchè Belli a l'é un dij poeta pì grand dla nòsta literatura (diso dla literatura italian-a dont tute le literature ch'as diso dialetaj a fan part). Ma 'd pì a-i é che Einaudi a l'ha publicà col che cheidun a l'ha ciamà 'l "Comedion" dël Belli 'n quat volùm gròss e maravijos (sì poisìa, filologìa, stòria, antropologia, società, teologia, geografia, critica literaria a fan 'n concert magnìfich sota la nen meno magnìfica diression d'orchestra 'd Pietro Gibellini). Ën volùm ch'a l'é a soa vòta 'n monument, e costa vòta, "al" Belli, poeta che Gibellini a paragon-a sensa esitassion (e con tante bon-e rason) dritura a pare Dante. Na còsa sola da dì. Ten-se sto monument ën sël taulin da neuit e less-ne minca sèira 'n pò 'd sonèt a val për tuj e a val ëdcò për noi, bin intèis, ch'i-j voroma bin nen mach al piemontèis. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 22 ëd fërvé dël 2019

Indietro