Fočt e foaté

Cņ stavņta 'n lģber nen prņpe dėl moment, ma ch'a l'é bel arcordé pėrchč an parla d'un tochčt d'ėstņria local e pėrchč a n'armanda a 'n temp giumaj finģ. Bin intčis, pa pėrchč mi sia fij 'd nostalgģa (mi penso da sempre che le cņse a passo e a-i na nass d'ąite ch'a n'ņbligo a fé ij nņsti cont), ma pėrchč la conossensa dėl passą a l'é l'investiment pģ giust pėr vive mej lņn ch'a n'ėspeta: con la fiusa che a-i va pėr vive con l'ėsguard ėdnans. E donca, valą.
Ėl lģber a s'ėntģtola "Il tempo delle fruste a Nole", sot-tģtol: "fočt e foaté tra '800 e '900". Publicą da l'editor Garbolino (Cirič), a l'é 'n lģber a pģ man che nass a l'ansigna dėl grup "Ėl Nņst Pais". A l'é la stņria, tra italian e piemontčis, d'un mėsté gropą a la campagna e a l'esigensa dij trasport ch'as fasģo (pensé ai cartoné) con le bestie, coi cavaj e via fņrt.
Prima la descrission dėl pais e peuj la stņria dij fočt: man-e dur ma 'dcņ flessibil che prima a l'ero piją dal bņsch ėd fņ e peuj 'd tanės-cia, coma a s'ėsciama 'l "bagolaro" 'n piemontčis, ma a second dij pņst ėdcņ: brangeuj, ciresa greca, fargé, ghinda, sėnės-cia, tremulin (ėn latin: celtis australis), e bele fąit.
A l'é pėr sņn che la tanės-cia a l'han ciamala la pianta dij fočt. Gnanca da dģ che al carlevé 'd Nņle i re a son 'l Foaté e la Foatera.

ėd Giovanni Tesio - da TurinSet ėd La Stampa dij 17 ėd magg dėl 2019


Indietro