Matteo Olivero

Maté Olivé a l'era un poeta, n'ànima lìbera e solitaria, annamorà 'd soa montagna, che 'l paisagi a lo vivìa e che a pitura coma n'àutr a canta, che ant la solitùdine a trovava soa poesìa an mez al vent, ant ël candor dla fiòca, ant lë splendor dël sol…".. A son paròle scrite da Pinin Pacòt su "Ij Brandé. Armanach ëd poesìa piemontèisa për ël 1960": a son nen dedicà a un poeta (nen ël Luis Olivé che tuti i conossoma), ma a un pitor: Matteo Olivero (Acceglio, Val Maira, 1879 - Salusse 1932). A gavé da la dësmentia cost artista ch'a l'avìa avù amportant arconossiment intërnassionaj, ma che a l'è sempe stàit tant gropà a soe radìs, a l'é stàit un professor dl'Accademia Albertina, Antonio Musiari, ch'a l'ha soagnà na granda esposission an diverse sedi: a l'Accademia 'd Turin, an Acceglio, a Coni, a Salusse e a Rore 'd Sampèire. Le mostre, darmagi, adess a son sarà, ma a-i resta 'l "Catalogo", fiamengh: "Matteo Olivero. La formazione, i temi, la fortuna", publicà për le edission Centro Studi Piemontesi-Ca dë Studi Piemontèis/Albertina Press" (Pagg. 352, tut a color). As na parlerà lun-es 11 ëd novèmber a la Ca dë Studi Piemontèis, con Antonio Musiari e con la Presidenta dl'Accademia Albetina di Belle Arti, Paola Gribaudo. Marcheve la data!([www.studipiemontesi.it](https://www.studipiemontesi.it/)). d'Albina Malerba - da TurinSet ëd La Stampa dël 1m ëd novèmber dël 2019

Indietro