Sonèt ëd Natal

Am piasrìa fé j'augure con ën cit sonèt, coma l'hai già fàit chèich vòte. Pà, bin intèis, për fé 'l poeta (ch'i son nen), ma për corrisponde a na costuma che a Natal an ven squasi natural tiré fòra dai nòsti arcòrd. Natal anvita, Natal an buta 'n pò 'd gigèt a còl e an fa parlé da 'ndrin, a n'òbliga a tiré fòra da noi la cossiensa pì përfonda 'd nòsta umanità. L'esse òmo grassie a 'n Bambin ch'a ven a dësvijene a traversa tuj, chërdent e nen chërdent, përchè a sarà pro bin na rason confessional, ma a l'é pì che tut na rason - n'ëbsògn - d'arnovament interior. Për sòn l'hai pensà 'd nen parlé 'd caban-e e'd presepio (coma am ven bin fé) e për parleje a tuj i l'hai scrit ën sonèt ën pòch pì laich, ma - l'hai fiusa - pien tutun ëd lus: "L'é na giornà ch'a pieuv dle frise 'd fiòca/ e mi sël tram im gòdo l'ëspetacol/ dla gent ch'a va e ven, e a l'é nen pòca,/ e che 'n tël temp a treuva pì 'd n'ostacol.// Ël di a l'ha 'nt ël cel dle ombre crùe/ ch'a calo da croass ënsima ij cop/ e or mi vardo 'n su e 'm sento cioch/ se ogo për là 'n àut angej e sblue.// Vigilia d'un Natal ch'a s-ciòd lumin/ e a fora tut s'ëscur con soe fërvaje/ ch'a ricamo col cel pien ëd sufrin.// E damantré mi on, on sensa fin/ ënsima al tram ch'a va sensa confin/ e a va e a va a va 'nt un mond ëd faje". Bon Natal. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 20 dë dzèmber dël 2019

Indietro