Giancarla Pinaffo

Giancarla Pinaffo a manca nen ëd bibliografia. A l’ha publicà tan, ën pròsa e ‘n poesìa, romanz, conte, critica literaria, combin che la poesìa a sia la soa pratica pì dlicà e aùssa. Da pòch a l’é giusta surtije për le edission ëd l’Orso ‘d Lissandria sò ultim lìber poetich ën franch-provensal, «Cartoulénax», che ‘n piemontèis a veul dì cartolin-e (pp. 104, euro 16). Tut bin. Chila a l’é na a Turin ma soa tera d’elession a l’é l’àuta Val Grande ‘d Lans e a l’é ‘n cola parlada ch’a scriv. Na vos, donca, ch’a fa rica la literatura piemontèisa ‘nt le soe parlade ‘d confin, provensale e franch-provensale (tutun manco nen ëd dì cò piemontèise përchè soens ël piemontèis as mës-cia a j’èite lenghe, coma l’han dimostrà për le vaj provensaj Barba Tòne Bodrìe o ‘l farmacista ‘d Mel Tavio Còsio). Tuta richëssa, ‘ntendomse bin. E ‘n costa richëssa la vos fosonanta ‘d Giancarla Pinaffo a fa soa figura, nen sensa bele riferte a la poesìa dij secoj, come col anvit a l’amor da lonh ch’a l’é un ëd j’arciam fondamentaj dla poesìa ‘d nòste reis: «Dje m’im chiámou/ s’i-méritat vinì da lonh/ poer chiantà, ‘d lou dopou dià tard d’Oôst ». A-i é ‘mbelessì cheicòs ëd misterios che sempe da lontan a ven e an parla. Përchè la poesìa a l’é sempe na vos ch’a parla ‘ndrin ma a fa sò viage, a possa da na sorgiss ch’as sa pa dì. Ma sòn, con soa poesìa, Giancarla Pinaffo, a sa dilo sensa parësse, con bela vos. Ultima avertensa: le tradussion ën italian a son nen meno arsërcà e donca giuste ‘d cole dël franch-provensal. Doi sistema divers, n’unica dansa, «lou bal ëd la balaréna». Noi ‘n piemontèis la balaréna la ciamoma balarin-a ò bërgeronëtta. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 20 ëd mars dël 2020

Indietro