Otant'agn ëd Burat

Giacobin, tuchin, viton o bërgé raminghèr, Robinson dle patrie cite, Tavo Burat (Gustavo Buratti, nà ‘l 22 ëd magg 1932 a Stezzano (Bergamo) da famija bielèisa, mòrt a Biela ‘l 18 dë dzèmber dël 2009), a l’é stait prima ‘d tut un poeta, ancaminasse sla carsà dla lession dij poeta dl’arvira piemontèisa, da Calvo a Broferi, da Costa a Pacòt. Tute soe poesìe (da le prime dël 1960) a son publicà ant ël volum “Poesìe”, publicà a l’ansëgna dla Ca dë Studi Piemontèis (Turin, 2008) con n’achit ëd Sergio M. Gilardino. Poeta fin-a ant la miola ‘d j’òss, come Pacòt a pudìa dì ‘d sentisse, come ij sò vej, paisan e cartoné. Ma ancheuj a otanteut ani da soa nassita, i voroma ricordé una dle soe bataje për nòsta tèra : l’arvira dij pom: «…cibarsi di roba buona e fresca di casa nostra, può essere una delle vie…per salvare il mondo». Vardé bin che a lo scrivìa ant ël 1999! Për costa soa granda profetica intuission a l’ha ricordalo l’Ecomuseo Valle Elvo con un film, soagnà da G. Pidello e M. Pellegrini. La prima part, « Ritornare selvatici », 52 minute girà ant la prima dël 2009 sle montagne bielèise, la Val dl’Elf e dël Serv, e ant l’an-ca-da-fé ‘d Tavo (l’antica casa del fuoco): soa ùltima lession, l’ùltima «demoda» dl’òm salvèj, l’anvit pressant a l’òm d’ancheuj a tense a la tèra, a gorné soe radis, soa bio-diversità, cola arvira dël pom che chiel a l’ha lansà tanti ani fa, prima dla mòda, bin ëvnùa, dij km 0. «Na tomatica/doe feuje ‘d basiricò/ ’nt ël tond un drapò». d'Albina Malerba - da TurinSet ëd La Stampa dij 22 ëd magg dël 2020

Indietro