Roberta Dapunt

Na mia amisa ch’a sta ‘n Val Badìa e ch’a l’ha ‘n gran gust ëd poisìa, am manda ‘l prim ëd l’ann (2021) n’augure ch’a l’é ‘l pì bel ch’i l’abia avù: n’augure d’esse sempi, ‘d vive sensa tròpe costrussion e angavign mentaj. E alora a l’é mnume bin ëd mandeje na rispòsta ch’i l’hai sërcà d’ëscrive ‘n poisìa. Chila a scriv soens ën sò ladin e mi – natural – ën piemontèis. E a l’é parej ch’i s’antendoma ‘n nòste parlade. Ël mè a l’é ‘n sonèt e a fa parej: «N’augùre bel rivame stamatin/ - n’anvit a la semplicità dij di -/ am piass come se a fùissa ‘n bombonin/ che al mè umor a-j fa pròpe piasì.// L’é ‘l prim ëd l’an e tut l’é silensio/ përchè ‘nt la neuit a l’ha vinciù ël menu/ për feje festa al neuv ch’a fa ‘l moros/ ëd cola faja bianca ch’a ven giù.// Ël nasse dl’an a l’é bin compagnà/ e fiòca e lus a fan na gran mës-cëtta/ ch’an lassa pien ëd gòj, bele ‘ncantà.// E se mi seurto fòra për la stra/ mei pass lasso la stampa schërzinand/ e l’an a nass ën mi ch’i on cantand». Cost-sì a l’é n’augure për chila (sò nòm lo arcomando a tuj coj ch’a-j veulo bin a la poisìa: Roberta Dapunt, ch’a publica da Einaudi), ma l’é n’augure ch’am piasrìa a rivèissa a tuj coj ch’a leso ‘l nòste còse, d’Albina Malerba e mie. A tuj coj ch’a-j veulo bin a le parlade ch’as parlo pì pòch, ma ch’a son ëncor tante e fòrte e drue. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 15 ëd gené dël 2021

Indietro