Turin

Na vòta tan i veuj canté la blëssa ‘d nòsta sità, la luce ch’a l’é piovuje ‘nsima ‘n costi di passà, l’aria ch’a l’ha portà la trasparensa e a l’ha esaltà le vie drite, ij cors largh, ij pont festiv, ël Po ch’a smijava tut ën brivid, con cole jòle ch’andasìo su e giù ‘n geometrìe ‘d gest coordinà. Na blëssa ch’a l’ha nonsià la prima, e ‘n sle rive violëtte e margritin-e a l’han ëncaminasse a fé coron-a. Soma ‘n ross, lo sai, ma l’é nen proibì fé ‘d cite surtije për pijé ‘n pò ‘d respir da la stofia e da la rabia dla përzon. Bin intèis rispetand distanse e condission, e pì che tut stasand lontan dai baron ëd gent ch’as mës-cio sensa sens e sensa cognission. Tutun pa sòn vurìa dì. Mia intension a l’era e a l’é ‘d festegé nòsta sità, la cita Paris, ch’a dà ‘l mej ‘nt la soa luce ‘d gòj. Sità ch’argioiss lassandse l’invern a le spale con tuta soa maninconìa (da nen dëspresié, s’a l’é bin sempe na condission gentila e cò nòsta, ‘d noi turinèis e turinèis ëd tute part). Na vòta tan am piass lasseme ‘ndé. Vardé ‘l sercc ëd le montagne dai Capussin o da Superga e ambrassé tuta sta lus a l’ha fame mnì a la ment na bela pagina ‘d De Amicis, che da le Maritime al Reusa pì lontan a cantava a soa vòta ‘l cant ëd na sità ‘ncora nen tròp industrial ma ch’a l’ha nen përdù soa vocassion metafisica, s’i soma bon a dëstanela. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 26 ëd mars dël 2021

Indietro