Bep Ross

"Scrittore in prosa e in poesia nelle sue due lingue madri (il piemontese e l’occitano) è tra le più sicure realtà poetiche del piemontese alpino”. Parèj a scrivìa Camillo Brero ‘d Bep Ross (Borgh San Dalmas, 16 ëd novèmber 1935-5 novèmber 1995); ativ ant la Companìa dij Brandé, a Borgh a l’ha dësrolà ij sò di e soe euvre, dedicandse a la vita social e coltural ëd soa gent, coma studios, artista, poeta, e dova për quaiche ani a l’é stàit ëdcò Sìndich. A l’ha fàit studi ‘d tòponomastica, architetura alpin-a e dë stòria dla soa tèra. Pròse e poesìe as peulo lese ant ël volum “Bàus”, publicà dël 1989 da j’Amis ëd Mondvì Piassa. L’Associassion “Pedo Dalmatia” a lo arcòrda a vintessinch ani da soa mòrt con na cita publicassion “Viols en navizant Bep Rous/Sentieri ricordando Beppe Rosso”, soagnà da Luciana Norbiato, che al poeta a l’ha dedicaje soa tesi ‘d laurea (dël 2011). A son sinch poesìe inedite, an ocitan, con tradussion an italian e con coment dla Norbiato. A completo ‘l ritrat dl’òm e dël poeta doi contribù anteressant e vàire fotografìe e disegn: Dante Giordanetto, “Beppe Rosso poeta e cantore della civiltà alpina”, e Giuseppe Durbano, “Bep Rouss: la poesia, la montagna, l’uomo”. “N’ai meq pur uno, de chamiso bioncho,/ e ren la sortou per calar en villo./ Mi me la vestou per anar amount/ entoun se larguen i caviàl di suco/ trempa de sàuvo chardo ente l’erbasso,/ adiéu despountenta di questaniha/ que mouéren quiét dins lou darréire bouòsq”. d'Albina Malerba - da TurinSet ëd La Stampa dij 28 ëd magg dël 2021

Indietro