Dorato & Bertolino |
Stavòta veuj dì ‘d doi poeta, ch’a l’han na fòrsa particolar e ch’i buto ‘nsema mach përchè – ‘nt la diversità – a son motobin vësin, a stan ënsema ‘d giustëssa e ‘d vos. Veuj donca dì ‘d Bianca Dorato e ‘d Remigio Bertolino. La poisìa dl’un-a e dl’àut a l’é lìrica fin-a ‘nt le miole e tuj doi a canto sò mond con na potensa special. Bianca Dorato, turinèisa ‘d nassita e ‘d vita (a l’é mancà da chèich agn, ma soa euvra a resta), a l’ha sempe sërcà – pì che le paròle sitadin-e – le paròle pì lontan-e, cole che chila a mëssonava ‘ndasand për montagna, ‘n pòch daspërtut, e sò mond a l’é col ëd la fatiga e dl’autëssa; ‘n mond ch’a varda sempe pì ‘n là e che an tij pass ëd la montà a scota le rason ëd l’anima e dël cheur ch’a susno ‘l Dé pì stërmà. Bertolino, nà a Montàud dël Mondvì a l’é nopà gropà a soa tera, combin che sòj viage a sio rich ëd mila leture e as nurisso a la scòla dij poeta magister. Ma sò mond a l’é col ëd soe montagne pòvre, dle pianà che la stòria a l’ha lassaje ‘n consigna, castigand d’esistense stërmà, ‘d vos scrussìe, d’anime ‘n broa tra la dignità dla vita grama e la susta dla mòrt. Ël mond ëd Bianca Dorato a l’é ‘n mond ëd fiòca e ‘d religion. Ël mond ëd Remigio Bertolino a l’é ‘n mond ëd vite solenghe e ‘d passion. Doi poeta da lese con dedission. ëd Giovanni Tesio - da TurinSet ëd La Stampa dij 4 ëd giugn dël 2021 |
Indietro |