Giuseppe Riva

Viroland tra le stagere dla Biblioteca dla Ca dë Studi Piemontèis, che viaman a ven schedà e butà “on-line”, a l’é motobin bel trové ‘d lìber ch’an fan conòsse poeta e scritor magara nen tant avosà, ma che a l’han un valor ëd document d’un epoca, d’un mond, ëd na stagion che a lesla adess a në smija fiamenga. Ancheuj a l’é capitame sota man “Canaveuj. Rime piemontèise”, ‘d Giuseppe Riva, n’edission soasìa, soagnà da la “Tipografia editrice F. Viassone”, Ivrea 1922. Giuseppe Riva (Ivreja 4 novèmber 1834-10 novèmber 1916) a l’é cità ant le antologìe, ma ancheuj pòch conossù, miraco ancora arcordà ant sò Canavèis. Ël lìber, dal ghëddo d’antan, a l’ha n’anteressanta apassionà introdussion, “Poesia Canavesana”, ‘d F Ruffini, e già mach sòn a fa pressiosa l’edission, e na nòta dël fieul Piero, che “rompendo la consegna paterna” a decid ëd dé a le stampe la racòlta përchè “Ritorni così più viva la memoria del Tuo ingegno, del tuo cuore…nei giovani che finora solo avevano saputo di Te dai ricordi di una generazione che sta tramontando”. Ancheuj coste poesìe ‘d Canaveuj, un pòch d’ “ocasion”, a conservo n’anteresse documentari e lenghistich, e a son na testimoniansa d’un temp, con ij sò protagonista e sò deuit ëd siviltà. Coma la prima “Festa agraria” për Ivrea (1º maggio 1888): “Festa ‘d na siensa eterna e necessaria,/ festa dij camp, dij bòsch, festa dij prà,/ festa dle fiòche, festa dla rosà,/ festa dl’Alba ch’a sussita le vos/ e le energie che la neuit rineuva/ festa dël sol…/festa dla pieuva/ e dla Tera ch’a manda…/ l’inno eterno, dla creassion”. d'Albina Malerba - da TurinSet ëd La Stampa dij 18 ëd fërvé dël 2022

Indietro